Miejscowa kultura i dziedzictwo

Z uwagi na obecność około 200 narodowości ubiór w Dubaju jest niezwykle zróżnicowany, jednak tradycyjny strój ZEA, który można zaobserwować w całym mieście, cechuje się odważnym i niepowtarzalnym wyglądem.

 

Arabski strój narodowy został uszyty z myślą o zapewnieniu komfortu i z poszanowaniem tradycji religijnej.Mężczyźni w Dubaju noszą luźny strój z białej bawełny, zazwyczaj sięgający do kostek, nazywany kandura lub diszdasza. Ghutra to okrycie głowy przewiązane czarnym sznurem zwanym agal. Pierwotnie było wykorzystywane do ochrony twarzy w surowym pustynnym środowisku.

 

Tradycyjny arabski strój kobiecy składa się z abaji, długiego, czarnego płaszcza noszonego na ubranie. Strój ten przykrywa odzież w stylu zachodnim lub tradycyjną, długą suknię z długimi rękawami, nazywaną jalabeya (dżelaba). Włosy przykrywa czarny szal o nazwie shayla. 

Wiesz, co to karak i chebab? Potrafisz odróżnić lugaimat od labneh? Chociaż miasto to słynie ze wspaniałych lokali gastronomicznych, miejscowa kuchnia emiracka jest wyjątkowa i umożliwia wgląd w kulturę i tradycje Dubaju. Odwiedź kilka z wielu dostępnych emirackich restauracji i skosztuj smakowitych dań. Oto kilka propozycji na początek.

 

Wielbłądzie mięso: serwowane na rozmaite sposoby, często z ryżem lub w formie burgerów.

 

Daktyle: pyszne, słodkie owoce, często nadziewane innymi przysmakami, np. orzechami.

 

Fouga deyay: danie ryżowe z grillowanym kurczakiem marynowanym w emirackich przyprawach.

 

Gahwa: tradycyjna arabska kawa, często podawana w dzbanku „dallah”.

 

Harees: gotowane, rozdrobnione lub zmielone zboże z mięsem i przyprawami.

 

Kabsa: ryż basmati z mięsem, szafranem, gałką muszkatołową i innymi przyprawami.

 

Karak chai: przyrządzana z mieszanki ziół herbata pochodząca pierwotnie z subkontynentu indyjskiego.

 

Luqaimat: słodkie, kleiste pierożki polane syropem z daktyli.

 

Shorbat adas: pyszna, delikatnie przyprawiona zupa z soczewicy, często podawana na pierwsze danie.

 

Shuwaa: wolno gotowana jagnięcina z prażonymi orzechami, rodzynkami i ryżem, zwana również „ouzi”. 

„Hasan al-diyafa”, czyli gościnność, to nieodzowna część kultury beduińskiej, sięgająca korzeniami tradycji życia na pustyni. Dla wielu Beduinów szacunek dla gości idzie w parze z wierzeniami religijnymi. Zwyczaj ten jest niezwykle powszechny w Dubaju. Przedstawiamy podstawowe informacje.

 

Marhaba: arabskie powitanie. Używa się go, wchodząc do czyjegoś domu.

 

Salaam alaykum: „pokój z tobą”, na co należy odpowiedzieć „walaykum salaam”.

 

Gahwa: gościom często podaje się przed posiłkiem arabską kawę. Pamiętaj, aby pustą filiżankę oddać prawą ręką.

 

Skromny ubiór: odwiedzasz miejscowych w domu? Radzimy założyć luźne, długie ubranie zakrywające całe ciało. Buty zazwyczaj zostawia się przy drzwiach.

 

Nos w nos: w ZEA wielu emirackich mężczyzn na powitanie dotyka się nosami lub całuje w policzek. Od odwiedzających nie oczekuje się przestrzegania tej tradycji.

 

Majli: wiele domów ma salon przeznaczony na specjalne okazje lub służący do przyjmowania gości. Z reguły siada się w nim na niskich krzesłach i poduszkach (zwyczaj ten wywodzi się z życia w namiotach).

 

Ręce i stopy: mężczyźni podają ręce wszystkim obecnym, ale niektóre panie mogą nie chcieć uścisnąć ręki. Siedzenie ze stopami ułożonymi w kierunku innej osoby może zostać uznane za obraźliwe.

 

Kolacja: wieczorne posiłki podaje się zazwyczaj na ogromnym, okrągłym talerzu – przygotuj się na jedzenie rękoma!

W Dubaju i na obszarze ZEA wciąż powszechnie uprawia się tradycyjne rzemiosło i tworzy dzieła sztuki. Wiele przykładów można znaleźć w sklepach butikowych w dzielnicy historycznej Al Fahidi, natomiast współczesne, bardziej artystyczne wersje można podziwiać w rozmaitych galeriach Alserkal Avenue.

 

Kaligrafia: alfabet arabski jest drugim najczęściej używanym systemem na świecie. Ta ozdobna forma pisma określana jest słowem „khatt” oznaczającym „linię”, „wygląd” lub „budowę”.

 

Henna: pierwotnie zdobiące ciało miejscowych panien młodych, mające przynieść szczęście małżeństwu tatuaże z henny do dzisiaj cieszą się w Dubaju ogromną popularnością jako zabieg kosmetyczny.

 

Perfumy: arabski świat słynie z intensywnych perfum. Wiele współczesnych perfumerii tworzy kompozycje na bazie tradycyjnych aromatów z licznymi nowoczesnymi akcentami. Odwiedź Muzeum Al Shindagha, aby dowiedzieć się wszystkiego o sztuce przygotowywania perfum. 

 

Garncarstwo: ludzie rzeźbią w glinie od trzeciego tysiąclecia p.n.e. Oprócz wazonów dekoracyjnych i pojemników na kadzidło po dziś dzień stosuje się gliniane garnki, które pomagają ochłodzić wodę pitną.

 

Tkactwo: pasy, siodła, namioty, kosze oraz inne przedmioty codziennego użytku wytwarza się z wełny koziej lub owczej za pomocą tradycyjnej techniki włókienniczej zwanej al-sadu.

Muzyka: historycznie muzyka była ściśle powiązana z poezją – tradycje, takie jak al shila i al wana, łączą występy muzyczne z odczytami poezji. Współczesna scena muzyczna Dubaju nie ma sobie równych. W miejscowych kawiarniach można posłuchać miejscowych artystów, a w arenach i halach koncertowych występują światowej sławy gwiazdy.

 

Taniec: przy odrobinie szczęścia zobaczysz ustawionych w rzędzie mężczyzn z bambusowymi kijami poruszających się w rytm perkusji – taniec ten nosi nazwę „ayyala”. Wśród innych form tańca można wyróżnić razfa, któremu często towarzyszą odczyty poezji oraz wykorzystanie takich przedmiotów, jak sztylety czy strzelby.

 

Poezja: w poezji ZEA można zaobserwować wpływy zarówno odległych, jak i miejscowych kultur – liczni najbardziej znani poeci pochodzą z emiratów. Wiele poematów zostało uwiecznionych w formie kaligrafii, która ożywia wersy poprzez poruszające obrazy. Poezja nabati stanowi nieodzowny element emirackiego dziedzictwa.

 

Wesela: niegdyś panował zwyczaj urządzania wesela w domu rodzinnym ozdobionym flagami i chorągiewkami. Świętowanie trwało przez około trzy dni i obejmowało ucztę. Dzisiaj wesele z reguły odbywa się w sali bankietowej hotelu lub lokalu imprezowym, a dla pań i panów organizowane są osobne przyjęcia.

Czytaj dalej, aby poznać ważne święta państwowe w Dubaju.

 

Eid: Eid al-Fitr i Eid al-Adha (oba często nazywane w skrócie „Eidem”) to ważne święta religijne obchodzone przez mieszkańców ZEA i muzułmanów na całym świecie. W tym okresie kładzie się nacisk na spędzanie czasu z rodziną, składanie życzeń i dobroczynność wobec biednych i potrzebujących.

 

Ramadan: dziewiąty miesiąc kalendarza muzułmańskiego to okres dążenia do czystości i duchowej refleksji. Dla zdrowych dorosłych oznacza to post od świtu – po posiłku suhoor – do zmierzchu, kiedy muzułmanie zasiadają do kolacji iftar.

 

Dzień Unii: poprzednio zwany Świętem Narodowym ZEA upamiętnia wyjatkowy rozwój ZEA. Święto to obchodzi się co roku 2 grudnia – w dzień, w którym w 1971 roku doszło do zjednoczenia emiratów.